…nawróćcie się do Mnie całym swym sercem...

Każdy z nas posiada wrodzoną i naturalną zdolność war­tościowania moralnego czyli określania tego, co jest moralnie dobre lub złe. Tę zdolność wartościowania moralnego nazywamy sumieniem. „Człowiek bowiem ma w swym sercu wypisane przez Boga prawo, wobec którego posłuszeństwo stanowi o jego god­ności i według którego będzie sądzony. Sumienie jest najtaj­niejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem, którego głos w jego wnętrzu rozbrzmiewa" [KDK 16).

Niełatwo jest mówić dzisiaj o potrzebie wyznawania grzechów. Wystarczy niekiedy wypowiedzieć samo słowo „grzech", aby się przekonać, że wielu ludzi nie chce po prostu słuchać! Twierdzą oni, że temat ten ma zbyt negatywny wydźwięk, a w naszych czasach wszyscy pragną skupić się tylko na jasnych stronach życia.

Taki punkt widzenia nie jest pozbawiony pewnej dozy słuszno­ści, lecz nie sposób zgodzić się z nim całkowicie. Przekonanie, że dyskusja o grzechu pociąga za sobą wyłącznie negatywne skutki, świadczy o nieznajomości Bożych dróg oraz świadectwa świętych. Faryzeusz z przypowieści Jezusa modlił się przecież wyjątkowo „po­zytywnie" - składał wszakże dziękczynienie. A jednak Bóg wysłu­chał modlitwy skruszonego celnika (Łk 18,14).

Ludzie, którzy przesadnie podkreślają „jasne strony życia", za­zwyczaj postępują tak, by uciec przed prawdą o grzechu. Prawda ta pozostaje jednak niezmienna bez względu na to jak bardzo jest tłu­miona. Istnieją trzy sposoby podejścia do grzechu. Jednym z nich jest opisany powyżej mechanizm ucieczki. Drugie podejście to lękliwa koncentracja na grzechu (skrupulanctwo) oraz związane z nią cho­robliwe poczucie winy. Właściwe zaś ujęcie grzechu znajdujemy w nauczaniu Jezusa Chrystusa, który tak często wzywał do nawró­cenia i pokuty.

Spotkanie Jezusa z nawróconą grzesznicą (Łk 7,36-50) jest dosko­nałym modelem prawidłowego podejścia do grzechu. Przypowieść, jaką Jezus wówczas opowiedział, ukazuje nam, że prawdziwie ewan­geliczne spojrzenie na grzech ma moc przekształcenia zła w dobro. Wszystkie sakramenty to w istocie wydarzenia przemiany.

W czasie Eucharystii przemianie ulega chleb i wino, a dzięki łasce sakramen­tu pojednania nasze grzechy mogą przemienić się w stopnie prowa­dzące coraz bliżej do Boga. Ktoś wyraził tę prawdę mówiąc, że grze­chy utorowały Bogu drogę zbawienia.

Liturgia sakramentu pojednania zaprasza nas do takiej właśnie postawy wobec grzechu oraz do rozwijania w sobie wielkodusznej miłości skruszonej, której wzór znajdujemy w Ewangelii (Łk 7, 47).

                                                                       ( Raymond Moloney SJ)

Drodzy Parafianie, bardzo się cieszymy, że tak licznie uczestniczyliście w środę popielcową we Mszy św. rozpoczynając ten błogosławiony czas dany nam od Boga.

Już dzisiaj zapraszamy Was serdecznie do udziały w nabożeństwach wielkopostnych:

• Droga Krzyżowa – piątek godz. 16.30 dla dzieci; godz. 17.15 dla dorosłych
• Gorzkie żale – niedziela po Mszy św. o godz. 14.00

Zapraszamy was także do udziału w rekolekcjach wielkopostnych, które w tym roku wygłosi do nas ks. dr hab. Rafał Kamiński w dniach od 21 – 23 marca. Zarezerwujmy sobie czas na te niezwykłe spotkania; niezwykłe, ponieważ szczególnie poświęcone naszemu Zbawicielowi.