(Mk 7, 1-13) U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?» Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie». I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
W siódmym rozdziale Ewangelii według św. Marka, Jezus wypomina obłudę faryzeuszom, czyli skądinąd pobożnym ludziom:
„Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”.
Obłuda faryzeuszy, jak słyszymy polegała na tym, że odrzucili przykazania Boże, bo były im niewygodne, a w to miejsce wprowadzili własne zasady, które im odpowiadały.
1. Szacunek względem rodziców.
I tak na przykład, przykazanie: „Czcij ojca i matkę” zastąpiono stwierdzeniem „Korban”, które zwalniało syna z opieki nad swoimi rodzicami.
Korban oznaczało: że to co mam, czas i dobytek oddaje świątyni, czyli Panu, a więc nie muszę tym dzielić się już z ojcem i matką.
A jak pouczało Pismo św. Żydów, co do szacunku dla rodziców?
W Mądrości Syracha można przeczytać:
„Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.” (Syr 3, 2-6. 12-14).
Powyższe słowo Boże jasno poucza, że przez szacunek naszym rodzicom, oddajemy szacunek samemu Bogu.
2. „Nieczyste wnętrze”.
„Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»
W jedenastym rozdziale u św. Łukasza, Jezus powyższą postawę obłudy wśród żydowskiej inteligencji religijnej, wykazuje w ten sposób, posłuchajmy:
„Na to rzekł Pan do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. (Mateusz powie <niepowściągliwości>). Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste.(Łk 11,37-41).
Jak widzimy, faryzeusze dbali bardziej oto co zewnętrze, czyli jak ludzie nas widzą, a nie oto co wewnętrzne, czyli jaki ja naprawdę jestem.
Co oznaczają więc słowa Jezusa: „Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste”?
Dać Jezusowi swoją wewnętrzną, często mocno ukrywaną przed sobą i innymi nieczystość i niepowściągliwość na jałmużnę, oznacza stanąć w prawdzie wobec siebie, obnażyć się przed Jezusem i złożyć Jemu tę naszą niemoc i ufać.
Ponieważ Pan Jezus już wziął nasze grzechy na krzyż i pokonał je, to tylko On może uzdrowić nasze wnętrze od niegodziwości!
„ Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni”(1 P, 2, 24) – powie św. Piotr.
3. Antidotum na obłudę.
Pan Jezus w trosce o nas, podaje nam antidotum na obłudę.
W Ewangelii św. Jana w ósmym rozdziale naucza nas:
„Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę , a prawda was wyzwoli”.(J 8, 31-32)
I tu należałoby postawić pytanie: kto nam pokaże tę prawdę?
Odpowiedź jest jasna: czyste słowo Boże, a nie filozofia czy tradycja wymyślona przez człowieka.
Powie natchniony autor Listu do Hebrajczyków:
„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.”(Hbr 4, 12-13).
Ukochajmy zatem codzienne słowo Boże i pozwólmy mu „prześwietlić” nasze życie.
Jest to jedyne słowo, które pokazuje nam prawdę, ale nas nie potępia.
Modlitwa: Panie Jezu ustrzeż mnie przed obłudą, czyli szukaniem tylko tego, co mi odpowiada. Nie pozwól, aby odrzucił słowo Boże i Twoje przykazania. Naucz mnie trwać w Twojej nauce i stawać się Twoim uczniem w szukaniu prawdy. Niech prawda, którą Ty sam jesteś, wyzwala mnie. Amen!
