2 Niedziela Wielkanocna

Oto realia wiary rodzącego się Kościoła aż po nasze czasy: Nie będą widzieli Pana. I w takich realiach został postawiony na osiem dni – jako jedyny z apostołów – Tomasz.

W dzisiejszej liturgii słowa kluczowy jest drugi akapit Ewangelii. Jak każdy z nas, Tomasz nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus i wie, że tamci widzieli Pana, a on nie. Jak wielu z nas wątpi: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ, […] nie uwierzę.

W trzecim akapicie, po ośmiu dniach, Tomasz znów przestaje być naszym bliźniakiem. Wraca do grona apostołów. Ujrzał Zmartwychwstałego. Szczęściarz? Nie do końca. Przecież Szczęśliwi, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Kościół to wspólnota ludzi oczekujących ósmego dnia: ujrzenia Pana.