Czym jest chrzest?

Jest on sakramentem, w którym poprzez wyznanie wiary, że Jezus jest posłanym od Boga do naszego życia zbawicielem od zła, egoizmu i śmierci, oraz zanurzenie w wodzie w imieniu Ojca i Syna i Ducha Świętego umiera stary człowiek w nas i rodzi się nowy, duchowy. Ponieważ chrzest oznacza zanurzenie, dorosły, zdrowy człowiek może być ochrzczony tylko przez zanurzenie w wodzie. W przypadku dzieci, które są chrzczone ze względu na wiarę ich rodziców i chrzestnych Kościół dopuszcza chrzest przez polanie, lub pokropienie głowy wodą. W każdym wypadku trzykrotnemu zanurzeniu, lub polaniu wodą towarzyszy formuła: „NN, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”. Dzieciom udziela się chrztu w oparciu o deklarację rodziców i chrzestnych, gwarantujących przekaz wiary. Dorośli otrzymują go w ramach katechumenatu.

Co daje chrzest?

Chrzest jako włączenie w życie wieczne Chrystusa i wspólnoty Kościoła gładzi wszystkie grzechy, łącznie z grzechem pierworodnym i jest zasadniczym Sakramentem inicjacji chrześcijańskiej.

Do chrztu zgłaszają rodzice dziecka.

Wymagane dokumenty do przyjęcia chrztu św.:

• Akt urodzenia dziecka – do wglądu w oryginale

• Dane rodziców – imię, nazwisko, wiek, adres zamieszkania, informacja o wyznaniu rodziców oraz przynależności sui iuris oraz  informacja o małżeństwie rodziców

• Dane o rodzicach chrzestnych – imię, nazwisko, wiek, adres zamieszkania, informacja o wyznaniu rodziców chrzestnych oraz przynależności sui iuris

• Zaświadczenia od chrzestnych (z parafii miejsca zamieszkania) stwierdzające, że mogą być dopuszczeni do tej funkcji.

• Od osób spoza naszej parafii wymagana jest zgoda od ks. Proboszcza z parafii zamieszkania

Powyższe dokumenty należy złożyć w kancelarii parafialnej przed datą chrztu.

Do podjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

• Jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu i posiada wymagane kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania

• Jest katolikiem, Bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji jaką ma pełnić

• Jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej

• Nie jest ojcem ani matką przyjmującego chrzest (KPK kan. 874 §1).

• Ojcem chrzestnym wg KPK może zostać także prawosławny.

• Świadkiem chrztu może zostać osoba ochrzczona w kościele, który nie posiada pełnej jedności z kościołem katolickim (np. protestant)

Bierzmowanie jest sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości, w którym Chrystus udziela nam swojego Ducha Świętego – Duch prawdy i miłości, Duch odpowiedzialności za rozwój Kościoła, Duch obecności Chrystusa w świecie.

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. Sakrament bierzmowania może i powinien przyjąć każdy ochrzczony. Aby godnie przyjąć sakrament, należy być w stanie łaski uświęcającej, odpowiednio przygotowanym i zdolnym do świadomego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych.

Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza (biskupa) i słowami: „PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO”. Zaniedbanie przyjęcia tego sakramentu jest wielką stratą, utratą rozwoju do pełni, jaką zamierzył dla nas Bóg. Świadkami bierzmowania z zasady powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, bierzmowani i praktykujący katolicy. W czasie obrzędów sakramentu świadek kładzie prawą dłoń na ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w życiu zgodnym z wyznawaną wiarą.

Prawo kościelne wymaga, aby świadek bierzmowania spełniał następujące warunki:

1. miał ukończony 16 rok życia,
2. sam przyjął sakramenty wtajemniczenia (chrzest, Eucharystia, bierzmowanie),
3. prowadził życie zgodne z wiarą,
4. nie jest ojcem lub matką bierzmowanego.

Przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania odbywa się poprzez:

1. systematyczne zgłębianie swojej wiary: codzienna modlitwa, coniedzielna Eucharystia, systematyczna spowiedź, czytanie prasy i książki katolickiej,
2. gorliwy udział w katechezie szkolnej,
3. udział we wszystkich parafialnych spotkaniach kandydatów do bierzmowania.

Dorośli, którzy chcą przyjąć sakrament bierzmowania powinni odpowiednio wcześniej zgłosić się do kancelarii parafialnej.

Przygotowanie do przyjęcia Eucharystii przez dzieci z trzecich klas odbywa się w szkole i na katechezie parafialnej raz w miesiącu po Mszy św. o godz. godz. 11:00. Sakrament Eucharystii zasadniczo przyjmuje się w parafii zamieszkania. ( KPK 528§ 1, 890 i 914, II PSP nr 106 Cat. Trad. Nr 107 ) .

Uroczystość I Komunii św. w naszej parafii odbywa się w drugą niedzielę maja.

Uroczystości rocznicowe dzieci I komunijnych odbędą się w trzecią niedzielę maja.

Spotkania dzieci przygotowujących się do I komunii św. wg ustaleńz księdzem opiekunem

ZAPISY DO KOŃCA WRZEŚNIA

Wymagane dokumenty:

• Świadectwo chrztu, (Ad sacra)
• Opinia katechety
• Gdy dziecko nie jest z naszej parafii pozwolenie pisemne od proboszcza parafii zamieszkania

Pokuta

Zawsze w każdą pierwszą sobotę miesiąca kapłani naszej parafii udają się do chorych, dzięki czemu każdy cierpiący ma możliwość skorzystania z sakramentu pokuty oraz przyjąć Komunię świętą. Wtedy również, jeśli istnieje konieczność, udzielany jest sakrament namaszczenia chorych. Adresy chorych można zgłaszać w zakrystii lub kancelarii. W przypadkach nagłych proszę wezwać kapłana w dowolnym czasie, na pewno przybędzie udzielając cierpiącym i umierającym stosownych sakramentów.

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość.

Zmarłym nie udziela się sakramentu chorych. Sobór Watykański II na nowo ukazał pierwotny i szeroki sens sakramentu namaszczenia chorych, które nie powinno być pojmowane jako sakrament umierających. Tę funkcję ma pełnić wiatyk – komunia św. udzielana uroczyście „na drogę” do wieczności. Warto pamiętać, że sakrament namaszczenia można przyjmować wiele razy w życiu, a nawet kilkakrotnie w tej samej chorobie, gdy ponownie staje się ona problemem na skutek nowych komplikacji. Prosząc o udzielenie namaszczenia chory prosi o wsparcie go szczególną modlitwą Kościoła i znakiem łaski. Łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża, ponadto „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”(Jk 5,15).

Pójdź za mną

Sakrament małżeństwa jest przymierzem kobiety i mężczyzny, łączących się ze sobą przed Bogiem i stwarząjących w ten sposób wyłączną wspólnotę życia. W Kościele katolickim małżeństwo jest nierozerwalne.  

Procedury przedślubne można uruchomić w jednej z parafii, do której należą narzeczeni wg. miejsca zamieszkania. Jeśli narzeczni chcą zawrzeć małżeństwo poza swoimi parafiami zamieszkania muszą uzyskać zgodę z jednej z parafii na spisanie protokołu i pobłogosławienie małżeństwa.

Protokół spisuje się w parafii narzeczonego lub narzeczonej lub za pisemną zgodą ks. proboszcza narzeczonego lub narzeczonej, w parafii gdzie będzie odbywał się ślub.

Sakrament Małżeństwa w naszej parafii udzielany jest z reguły w soboty w godzinach popołudniowych (16.00). Narzeczeni co najmniej trzy miesiące przed planowanym terminem zawarcia sakramentu małżeństwa zgłaszają się do kancelarii parafialnej celem ustalenia terminu spisania protokołu przedślubnego i wypełnienia innych formalności. Spisanie protokołu przedślubnego jest zasadniczą czynnością w formalnym przygotowaniu do małżeństwa.

Do jego spisania potrzebne są:

1. metrykę chrztu (z adnotacją – do ślubu kościelnego i zawierającą informację o bierzmowaniu, nie starszą niż 6 miesiące i ważną jeszcze w dniu planowanego ślubu - dla osób ochrzczonych poza naszą parafią); metryka jest ważna 6 miesięcy od daty wydania; na metryce powinno być potwierdzenie przyjęcia bierzmowania (jeśli nie ma, należy uzyskać stosowne zaświadczenie w parafii bierzmowania),
2. dowody osobiste narzeczonych,
3. zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa – wydane przez USC (należy przynieść wszystkie trzy egzemplarze); termin ważności zaświadczenia (jest ważne dokładnie przez 6 miesięcy od daty wystawienia) musi obejmować datę ślubu, - o sposobie uzyskania takiego zaswiadczenia w Gnieźnie można się dowiedzieć ściągając załącznik "Zaświadczenie z USC"
4. potwierdzenie ukończenia kursu przedmałżeńskiego i spotkań w poradni życia rodzinnego
5. do wglądu - ostatnie świadectwo szkolne z oceną z religii,
6. wdowcy – metrykę zgonu współmałżonka.
7. Osoby związane dotąd tylko kontraktem cywilnym (USC) zapraszamy do kancelarii, gdzie wyjaśnimy w jaki sposób przygotować się do ślubu kościelnego.

W czasie tego spotkania zostaną poinformowani także o zapowiedziach i będą mogli porozmawiać o przebiegu liturgii.

Zapowiedzi głoszone są przez dwie niedziele w parafii narzeczonego i narzeczonej. Podstawą do głoszenia zapowiedzi jest protokół przedślubny i pismo, które otrzymuje się dla drugiej parafii w miejscu spisania tegoż protokołu. Pismo to należy jak najszybciej dostarczyć do właściwej parafii, a po wygłoszeniu zapowiedzi odebrać zaświadczenie wygłoszenia i przekazać do parafii, w której został spisany protokół przedślubny.

Terminy kursów przedmałżeńskich prowadzonych w Archidiecezji Gnieźnieńskiej podane są na stronie: www.narzeczeni.archidiecezja.pl

Narzeczeni odbywają dwie spowiedzi przedślubne – pierwsza na początku przygotowań, druga w przeddzień ślubu.

Świadkiem ślubu może zostać osoba, która ukończyła 18 rok życia. Przy spisywaniu protokołu należy podać dane personalne świadków ślubu (imię, nazwisko, data urodzenia oraz dokładny adres).

Ślub poza swoją parafią

W wypadku, gdy protokół spisywany jest w parafii narzeczonego lub narzeczonej, a ślub odbywa się w innej parafii, wtedy potrzebna jest licencja do pobłogosławienia ślubu. Czasem ślub odbywa się w kościele, który nie jest kościołem parafialnym, lecz np. zakonnym, wtedy licencja jest przekazywana od parafii spisującej protokół do parafii na terenie, której znajduje się ten kościół. I ta parafia dopiero wystawia licencję do tego kościoła. Licencję między parafiami przenoszą zainteresowani narzeczeni. Wraz z licencją zabierają także 3 egzemplarze dokumentu z USC, stwierdzające stan wolny narzeczonych.

Jeśli ślub ma się odbyć poza naszą parafią, można otrzymać zgodę na przeprowadzenie formalności w innej parafii lub przeprowadzić całość u nas i otrzymać licencję na ślub w innym kościele.