Gbur

"Gbur"

Są na świecie rzeczy błahe
Które ujdą nam uwadze
Są też takie, które „gburstwem”
Słusznie mogą być nazwane
 
Te niestety, mimo woli,
Mogą dotknąć nas boleśnie
Bo prostactwo, dobrze wiecie
łatwo szerzy się po świecie
 
Gdy na drodze gbura spotkasz
Na nic zda się wam kultura
Bo to przecież gbur zwyczajny
Rusticus sine cultura
 
Splunie, charknie, oko zwiesi
Mocną wonią darzy wszystkich
Szarpnie, warknie, głos podniesie
Niczym zwierzak w ciemnym lesie
 
Dobry zwyczaj i maniery
Czysty rękaw, kindersztuba
„To są sprawy dla mieszczuchów”
Gbur z pogardą je wyniucha
 
Na nic zdadzą się sugestie
Twa uprzejmość, wola zmiany
Gbur wie lepie, mój kochany
Gardzi wszystkim, co my znamy
 
Gburze miły, Piewco złości,
Zdobądź się na czyn ubogi
Sprzeczny jawnie twej naturze
Grzecznie proszę: „Zejdź mi z drogi!”
 
matsz

Inne artykuły autora

O wymiarach ludzkiej cierpliwości

Odkryj wartość kierownictwa duchowego

Kręte drogi niewiary