„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich” (J 14 23-24a)
Różne rzeczy zachowujemy i przechowujemy – w szafach, w sercu, w pamięci. Czasem nam to służy, a czasem nie. Nie wszystko warto zachowywać i nie wszystkiego trzeba się pozbywać. Jezus mówi, że zachowywanie Jego Słowa to wyraz miłości do Niego i zaproszenie, by w naszym sercu mieszkał Bóg.
„A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14, 26)
Panie, przychodź do mnie w Swoim Słowie, by obecny w nim Duch Święty napełniał mnie Miłością i przemieniał moje serce w Boże Mieszkanie. Naucz mnie, Panie, zachowywać Twoją Naukę i w jej Świetle widzieć moje życie każdego dnia.
