„(Setnik) prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi” (Mt 8, 6)
Trudno jest przeżywać cierpienie – i to fizyczne, i psychiczne, i duchowe. Trudno jest też towarzyszyć komuś, kto cierpi, szczególnie jeśli po ludzku nie możemy nic dla niego zrobić.
Setnik wstawia się za swoim cierpiącym sługą do Tego, który jest Źródłem Życia, Zdrowia i Miłości. Wstawia się z wiarą, że wystarczy tylko Słowo wypowiedziane przez naszego Pana, żeby stał się cud.
„Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go” (Mt 8, 7)
Przyjdź do mego serca i uzdrawiaj mnie, Miłosierny Panie. Przyjdź do mego serca i uzdrawiaj mnie, bym był otwarty na każde Twoje Słowo, przyjmując je jak Najdroższy Skarb i zachowując w sobie.
Jezu, który stałeś się Wcielonym Słowem Boga, by móc zamieszkać w każdym z nas, w Swoim Ciele i w Swoim Słowie, pobłogosław mi, by moje serce mogło wydawać owoce Twojej Miłości i dzielić się nimi z tymi, których stawiasz na mojej drodze.
#myśliosłowie
